“2011’den beri Kadın Bakanlığı istiyoruz”

Mor Çatı’dan Selime Büyükgöze şöyle konuştu:

“Biz zaten Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı 2011’de kurulduğundan beri, Bakanlığın bu haline itiraz ediyorduk. Temel argümanımız da bir Kadın Bakanlığı olmaması, kadın ve ailenin eşdeğer görülmesiydi.

“Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı’nın çalışma alanlarına baktığımızda, aile, yaşlı, çocuk, engelli, hepsini görüyoruz. Bakanlığın herkesi aynı sepete koyup, kimseye özel bir politika üretmemesini eleştiriyorduk.

“2011’de Kadın ve Aileden Sorumlu Devlet Bakanlığı’nın kapatılarak Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı kurulmasının, kadınları aileye hapseden politikalar anlamında da sembolik bir önemi vardı. İlk günden itibaren, kurulması gerekenin bir Kadın Bakanlığı olduğunu hep söyledik.

“Detaylarını henüz bilmesek de gelinen noktada, kadınlardan yana politika zaten yapmadığı için eleştirdiğimiz bu kurumun ortadan kaldırılmaya çalışıldığını görüyoruz. Bu gelişme, biz kadınlar için politika üreten bir kurum talebini ısrarla tekrarlarken, tam tersine kadınların taleplerinden daha da uzaklaşan bir politikanın habercisi. Kadınların geleceğinin nasıl olacağına dair bir öngösterim olarak da düşünebiliriz.”

“Her merkezileşme hamlesi yerelden uzaklaşmak demektir”

Doğu ve Güneydoğu Anadolu’da 20’nin üzerinde ilde faaliyet gösteren Kadın Merkezi’nden (KAMER) Nebahat Akkoçşöyle konuştu:

“Türkiye geniş ve kalabalık bir ülke. Kadınların sorunları da bölgesel olarak farklılıklar gösteren, çeşitli boyutları olan yoğun ve elzem bir konu.

“Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı zaten kapsamı çok geniş tutulmuş bir bakanlık. Bakanlıkların birleştirilmesi bir yana bana göre kadınlarla ilgili sorunların ve çözümlerinin yerinden belirlenmesi lazım.

“Eğer Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı ile Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı yerel/yerinden yönetim güçlendirilmeden söz konusu olursa bu kadınlara yarar sağlamayacaktır.

“Esasında bölgeler arası farklılıklar gözetilmeden geliştirilen çözümler zaten yeterince yarar sağlamıyor. Genel başlıkların altındaki tali konulardan biri olarak ele alınınca ne sorunun tanımı ne de üretilecek çözümler yeterli olmayacaktır.

“Nasıl bir sistem öngörüldüğü konusunda yeterli bilgiye sahip değiliz. Ama her merkezileşme hamlesi yerelden uzaklaşmak demektir.”

“Sürpriz yok, bu hükümetin kadınların hayatında değiştirebileceği hiçbir şey de yok”

“Sürpriz yok, bu hükümetin kadınların hayatında değiştirebileceği hiçbir şey de yok”

Feminist avukat Meriç Eyüboğlu da şunları söyledi:

“Biz feministler olarak eskiden beri Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı düzenlemesine itiraz ediyoruz çünkü, eylemlerde attığımız sloganla, söyleyeyim: Aile değil kadınız.

“Bizim bir kimlik, bir kişilik, bir birey olduğumuzu, kadın olduğumuzu yok sayıp, bizimle ilgili politikaları ailenin için sıkıştırma meselesi, politik olarak mevcut hükümetin durduğu yeri anlatmaya yetiyor. Nitekim aile sever bakanlık, çocukları, yaşlıları engellileri, kapsamına alan bir bakanlık aynı zamanda.

“Bu bakanlığın faaliyetlerini yıllık çalışma raporlarından da biliyoruz. Örneğin 2016 faaliyet raporuna göre, bakanlığın övünerek söz ettiği birincil faaliyeti Çanakkale Savaşı’nın yıldönümünde bütün il merkezlerinde mevlit okutulduğunun ilanıydı. Hatırlanacağı gibi bu gazetelerde de bolca yayınlandı.

“Sonuç olarak erkek şiddeti başta olmak üzere kadınların bu topumdaki mevcut konumuna ilişkin çok sayıda düzenlemeye, önleme, yasa ve uygulamada değişikliğe ihtiyaç var. Ve tabii ki pozitif ayrımcılık önlemleri de alınmak zorunda.

“Bu nedenle biz ayrı bir Kadın Bakanlığı ihtiyacından bahsediyorduk, bunun Eşitlik Bakanlığı ismiyle örgütlenebileceğini söyleyen arkadaşlarımız da vardı. Ama hükümetin başından beri kadınların yaşadığı sorunlara yaklaşımı çözüm odaklı değil, aileyi koruma odaklı gelişti. Erkek şiddetiyle gerçek anlamda mücadele etmek yerine, müftülükler nezdinde boşanmayı önleme büroları kurmak bunun en çarpıcı örneklerinden biri.

“İşte tüm bu toplam ışığında bu son açıklamaya bakınca hiç şaşırmıyorum. Sahici olmayan, kadınların yaşadıkları sorunları evlenmek, çeyiz parası ve çocuk doğurmaktan ibaret sayan, önüne koyduğu en önemli problem boşanmayı önlemek olan bir Aile Bakanlığı’nın Çalışma Bakanlığı’nın içine sokulması, hükümetin tam da söylediğimiz gibi davrandığını bir kez daha görünür kıldı. Sürpriz yok. Bu hükümetin kadınların hayatında değiştirebileceği hiçbir şey de yok.”